Nasıl Başedebilirim?
Yeni koronavirüs konusunda hepimiz büyük bir stres ve korku hissediyoruz. Bu stres ve korku, panik yapmamıza, takıntı yapmamıza ve aşırı yeme veya sağlıksız yiyecekleri yeme gibi olumsuz alışkanlıklara düşmemize neden olabilir.
Ancak, sakinlik kazanmamıza ve bir bakış açısı kazanmamıza yardımcı olabilecek iki ilgili uygulama var. Bu iki uygulama mindfulness ve şefkattir. Ortalama bir insanın şu anki salgın hastalığımızla ilgili stres ve korkuları ile başa çıkmasına yardımcı olmanın yanı sıra, bu krizle “tetiklenecek” olan geçmişte travma yaşayanlar için duygusal, fiziksel ve cinsel istismar mağdurları da dahil olmak üzere özellikle etkili uygulamalardır.
Mindfulness
Mindfulness bize acı verici düşünceleri ve duyguları dengeli bir şekilde kabul etme yeteneği verir. Özellikle, çoğumuz için, koronavirüs pandemisini çevreleyen stres ve korku ile başa çıkmanın daha sağlıklı bir yoludur. Mindfulness endişemize ve korkumuza yönelmemizin bir yolunu sunar, böylece biz onun tarafından bunalmış olmayız.
İlk ve en önemlisi, mindfulness anda olmayı içerir. Şimdiki anın sahip olduğumuz tek şey olduğunu söyler. Geçmiş zaten gerçekleşti ve gelecek henüz gerçekleşmedi. Yarın hakkındaki korkularımızda o kadar kaybolabiliriz ki şimdiki zamanı kaçırırız.
An’a Odaklan!
Şimdiki zamana nasıl dikkat edileceğini öğrenmenin yanı sıra, değerlendirme veya karar vermeden bunu nasıl yapacağımızı öğrenmemiz gerekiyor. Bilinçli farkındalığımızı kullanmalı ve dikkatimizi sadece gözlemlemek için yönlendirmeliyiz. Mindfulness, farkındalık alanımızda olduğu gibi – tam burada, şu anda olanı gözlemlemeyi gerektirir.
Kabul, farkındalığın başka bir yönüdür. Duygusal acımızı görmezden gelmeye veya kurtulmaya çalışmak yerine, acımıza kabul ile cevap verdiğimizde, değişim doğal olarak gerçekleşebilir. Kabul, pes etme veya güçsüz veya umutsuz hissetme ile aynı şey değildir. Bunun yerine, bu bağlamdaki kabul, duygularımız, duyumlarımızı ve düşüncelerimizi olduğu gibi deneyimlemek için bilinçli bir seçim yapmak anlamına gelir. Bu şekilde kabul etmeyi denediğimizde, deneyimlerimizi kontrol etmeye veya manipüle etmeye çalışmaktan vazgeçtiğimizde, değişimin kapısını açıyoruz.
